Wim Maljaars: vier verhaaltjes

terug naar de hoofdpagina (also for music links):
http://www.geocities.com/uva800196/ of
http://members.chello.nl/w.maljaars/
naar het vervolg: vervolg 1

no copyright exists in any wimmaljaars products, so spread it aroud as much as you like or even as i d like!

achter elkaar: vier verhaaltjes, een teken van leven, brief, logboek, met interview, theorie, spelregels go, ..., verschillende stukjes

Je zou kunnen zeggen dat Bram toen hij jong was, ook al van de oude stempel was. Het doel van het leven is de wereld verbeteren, geen oorlogen meer, een betere verdeling dus geen honger meer en daartoe moest het kapitalistische systeem wel n socialer gezicht krijgen maar er moest zeker geen revolutie komen en de wetenschap en de techniek moesten dan n hoofdrol gaan spelen.
Ik weet niet waarom hij precies medicijnen ging studeren en psychiater werd, maar al toen ik hem voor t eerst ontmoette dacht ik dat ik met n sympathieke goedbedoelende man van in de veertig te doen had. Ik was al verschillende keren opgenomen geweest en had veel psychiaters ronduit eng gevonden, maar dokter van den Hoek, zoals Bram aan me werd voorgesteld, was vriendelijk, duidelijk ook en geinteresseerd.
Ik was inmiddels al weer thuis maar zag hem nog eens in de maand, meestal om t over medicijnen te hebben, zoals alle psychiaters stelde hij voor om een onderhoudsdosering zeker voor vijf jaar te blijven gebruiken, maar hij had t ook over psychoanalyse, want ik moest zeker nog veel leren en volwasssener worden anders zou ik mn leven lang die medicijnen moeten blijven slikken. Hij wist dat t niet gebruikelijk was schizofrenen in pssychoanalyse te nemen, maar hij zei erbij dat de toegevoegde waarde ervan wel tegen de risicos van n terugval opwoog en volgens hem was ik nog niet chronisch en wie weet.
Ik wist n lange tijd niet wat ik wilde en dacht dat psychoanalyse ouderwets was en dat ik beter naar n psycholoog kon gaan, tot ik n paar maanden later weer bij Bram was. Die keer zei hij, weet je wat, als je wil mag je bij mij prive op bezoek dan kun je eens zien hoe ik leef, wat ik doe, drinken we n bakje koffie en laat ik je n plaat horen. Hij zei erbij dat hij eigenlijk buiten zn boekje ging, maar dat hij soms clienten die aan alles twijfelen, probeerde iets persoonlijks van hem te laten zien
hij woonde in n groot huis dat vroeger n boerderij geweest was in de polder 20 of 30 kilometer buiten de stad. Toen ik aanbelde was ik vijf minuten te vroeg. Precies op tijd, zei hij. In de woonkamer was veel licht, aan twee kanten twee ramen, naast elkaar. Een bankstel om n glazen tafel, een eettafel aan de andere kant met n buffetkast. De vloer, een soort zwart vilt, blonk, veel wit en geen televisie maar wel n vleugel. Op tafel lagen veraschillende kranten en n autobiografie van Elias Canetti, das Augenspiel. Hij had al koffie gezet.
Speel je piano? Nee, dat doet mn vrouw en mn dochter.
Ik had al wat boeken van Canetti gelezen dus ik vroeg daar naar. In das Augenspiel trof hem vooral de onstuimigheid van n wereldverbeteraar, hij zegt dat hij ongeveer na elke zin van iemand anders zei dat hij bezig was n boek erover te schrijven en dat hij zichzelf dwong om de werled te bekijken zoals tie was door elke ochtend n wandeling te maken.
We spraken ove rnog wel meer boeken, Dostojewski, Gorki, Marquez, Kafka. Te veel om op te noemen. Bram had n plaat opgezet van Miles Davis, een beetje melancholieke plaat. Waterbabies. Veel lage geluiden en die trompet. Toen die was afgelopen zette hij Fela Kuti op, wat ik helemaal niet van hem verwacht had.
Zn vrouw kwam binnen, gaf me n hand, vroeg of ik bleef eten, nee, of n biertje, of n wijntje wilde, n wijntje, zei dat ze boodschappen ging doen en daarna koken wat dus wel n beetje aan de late kant was. Met haar dochter had ze n video gekeken. Boven stond de tv natuurlijk, dacht ik.
Wel, ik dronk twee wijntjes, bedankte Bram en ging weer.
Een half jaar later was hij in t nieuws, psychiater neemt psychiatrische patienten mee naar huis, sprake van seksueel misbruik?
Zn vrouw vertelde me dat hij had gezegd je kan moeilijk bewijzen dat je iets niet gedaan hebt en ik weet wel dat patienten meenemen naar huis niet gebruikelijk is, maar je moet toch wat? Al die mensen die nog nooit n gewoon min of meer gelukkig gezin hebben gezien.
Zij vond zn afscheidsbrief in de schuur. Als je dit leest ben ik dood. Ik kan er niet langer tegen. Sterkte, Bram. Eenvoudig en waar. Hij was naar zee gefietst en almaar naaar t westen blijven zwemmen.


21-4-03

II

Ze was al dagen op de vlucht, ze hoorde stemmen en die vertelden haar dat er kannibalen aankwamen. Kannibalen die ze kende, haar beste vriend en haar beste vriendin en nog een ander vriendin. Kannibalen. Kannibalen die zouden beginnen stukjes vlees uit haar onderbenen te snijden en te roosteren op n soort kampvuur.
De hei was mooi, het was n zomerse meimiddag, het waaide luchtig, wat was de hei mooi en de zon fel en haar haar waaide langs haar gezicht. Maar ze merkte er niks van. Ze vergat zelfs te roken. De stemmen hoorde ze wel, ze probeerde n taktiek te verzinnen om haar achtervolgers los te worden. Bert had n voetbalteam bij zich nu, ze zouden haar zo vinden. Vastbinden, wegvoeren, het vuur aansteken.
Maria kwam bij n viadukt. Nu wist ze t ze zou niet geroosterd worden als ze kwamen. Ze kon springen. Het geluid van het langsstormende verkeer. Ze probeerde of ze over het hekje heen zou kunnen. Dat was gemakkelijk. Ze probeerde de angst van zich af te denken, ze wilde niet denken dat ze de val overleefde, verbrijzelde benen, buikoperaties, n rolstoel, rugoperaties, ze sprong toen er een vrachtwagen aankwam. De vrachtwagenchauffeur hield t hoofd koel en week niet uit. Op slag dood. De auto erachter vloog in de vangrail, en toen weer de weg op, raakte op de rechterbaan, en weer terug, stond bijna stil eb er vloog al de tweede auto op en de derde en de vierde en in die auto zat n klein jongetje 7 of 8 die beide ouders en zn zusje verloor en toen besloot Maria niet te springen.
Ze ging naast t viaduct in de berm zitten. Er kwam daar op dat heideweggetje niemand. Ze zat voor zich uit te staren. Daar was n politieautootje. Er stapte n agent uit, we kregen n melding dat iemand hier zich vreemd gedraagt. Ik ben blij dat u er bent ik dacht dat er kannibalen achter me aanzaten. Maria ging vrijwillig mee, was n uur of 6 in n politiecel, kreeg twee witte broodjes kaas en koffie en werd toen door n ambulance weggebracht. Naar de stad waar ze woonde, terug de inrichting in.

22-04-03


III

Ik heb geen opleiding maar ik ben wel n intellektueel. Sommige mensen zeggen dat ik psychotisch ben maar dat is onzin, het is reeel, ik ben realist.
De zaak is namelijk deze, ik heb al van jongs af aan karweitjes voor de politie opgeknapt en ik heb vijanden daardoor. Ook bij de politie. Er was een rechercheur die in cocaine handelde, hij werd geschorst, onschuldig bevonden en je begrijpt, die haat mij. En zo zijn er meer. Er zal wel n reden voor zijn, hoewel ik niks gedaan heb, maar al jarenlang word ik afgeluisterd. In de woning boven mij, dat merk ik, als ik in mn woning ergens heen ga dan altijd direkt daarna hoor ik boven mij ook iemand lopen, dezelfde kant op. Dus ik word ergens van verdacht, anders mogen ze me niet afluisteren, dat moet een zware misdaad zijn, misschien wel lidmaatschap van n kriminele organisatie. Vaak ook word ik achtervolgd, en dat gebeurt allemaal op zon grote schaal, dat ik wel zeker weet dat er hier persoonlijke vetes uitgevochten worden. Hoeveel mensen willen mij wel niet dood.
En soms als weer eens iemand mij benadert en ik ontdek dat t politie is, dan denk ik ik vermoord nog eens iemand. En dan ga ik naar t wijkbureau, dan vertel ik alles en zeg dat ik nog eens iemand ga vermoorden en dat ik dat al eens heb gedaan, waar ik voor gezeten heb en dan halen ze elke keer weer n psychiater erbij die moet ik dan weer alles vertellen en die geeft me dan antipsychotica die ik haat en slaappillen die ik wel lekker vind. En die zegt dan dat ik t maar rustig aan moet doen. Meestal ben ik ook wel wat rustiger als ik t aan iedereen verteld heb, als ik dan iemand vermoord is t tenminste niet mijn schuld. Iedereen wist ervan. Ze mogen ook helemaal niet zoveel undercover werken.
Soms ga ik naar mn eigen psychiater, ik wil er geen gewoonte van maken maar ik vind t zo lekker om 6 of 7 van die slaappillen te nemen en dan fijn te gaan wandelen. Ik weet wel zeker dat dat niet zo gevaarlijk is want ik heb t al zo vaak gedaan. Tja, meestal zijn de pillen voor drie weken er in drie dagen doorheen. Maar laatst was ik weer in de RIAGG en daar ontdekte ik dat de vriend van de zus van die politieagent waar ik t al over had, die handelt in cocaine mij fijn in de kamer naast de psychiater zat af te luisteren, je weet wel zon kamer met aan een kant doorzichtig glas en n microfoon boven de tafel. Ik ben kwaad geworden, woest eigenlijk wel en toen ben ik er uit gezet, ze dreigeden met van alles en nog wat en dat er anders politie bij zou komen.
En nou heb ik dus n probleem want als ik niet kan slapen heb ik niemand, die psychiater wil me niet meer zien.
Dan lig ik wakker in mn bed, kan niet slapen en denk dat het wel tijd wordt voor kinderen want ik ben al over de vijftig. En dan weet ik dat vrouwen alleen maar vrienden willen die n maatschappelijke positie hebben en ik ben al vijftien jaar afgekeurd, ik wil wel weer wat klussen of zo , maar steeds is wat ik begon op te bouwen door politieroddels in t honderd gelopen. Ze willen me kapot, ze willen gewoon dat ik nog iemand vermoord en dat ik dan mn leventje helemaal niet meer heb.
Soms heb ik ook wel eens chance, ik kan best humoristisch uit de hoek komen. Maar ja, als een leuke vrouw leuk doet tegen mij heeft ze er n reden voor en ik ben maatschappelijk gezien niet interessant en Nederland is n onvoorstelbare politiestaat, en zoveel persoonlijke vetes worden er uitgevochten, dus die vrouw is dan weer recherche en ik laat er niks van merken dan, maar ik moet op mn hoede blijven dus ik blijf aardig, en ja wat moet je tegenwoordig ook met seks, met n condoom vind ik er niks aan en als je zonder doet krijg je AIDS, of kan je krijgen in elk geval. Of ze willen geld, voor coke meestal, ik haat coke, ik rook t soms maar ik kan er tegen, ik hoef niet steeds meer, ik heb mn lesje wel geleerd in de gevangenis en de Jellinek, ik ben sterker dan coke, dat weet ik, maar als ik denk aan al die kleine kinderen die eraan verslaafd raken, dus ik heb drie keer n dealer op laten pakken, in n winkel in de Jordaan wordt ook gehandeld, grote wikkels, maar die hebben ze niet opgerold, die krijgt natuurlijk politiebescherming, er zijn er zoveel corrupt. Je ziet t ook vaak in de krant, hoofdagent geschorst wegens corruptie.
Dus vrouwen, wel als ik denk dat ik mn leven lang geen vriendin zal krijgen, krijg ik zelfmoordneigingen, maar waar vind je n leuke vrouw, een die kan luisteren, die mij begrijpt, die met mij lange wandelingen maakt, of mee naar Artis gaat, waar ik gewoon n beetje lol mee kan hebben?

17-05-03


IV

Ik was depressief,ik was jarenlang depressief. Mn vrouw was gestorven, met mn kollegas op de universiteit was veel onenigheid, het was 1949 en er liepen nog veel nazis rond en als je erover begon, viel iedereen altijd over je heen, maar mijn specialisme is sociologie en ik wil geen blad voor de mond nemen.
Maar t ging dus niet goed, ik had grote moeite mn facade op te houden, maar ja, lesgeven moest en vergaderen tot t zo slecht met me ging dat ik n overdosis slaaptabletten en n fles wodka innam, maar ik raakte dronken of zo, ik heb zelf de dokter gebeld, mn maag werd gespoeld in t ziekenhuis en ik werd wakker in n cel, op n matras op de grond, n raam met uitzicht op wat bomen en n deur met n luikje erin en n spion.
Ik had kunnen bellen maar t knopje had ik niet opgemerkt.
Wel, zoals je weet, was ik in n psychiatrische kliniek terechtgekomen
Het was n ramp. Alles, de ruimtes, de medicijnen, de orde en discipline, je denkt n gekkenhuis zal wel veel herrie zijn, maar meestal hing er een doodse stilte. De verpleegkundigen waren vaak wel begaan, en soms ook wel eens aardeig, als ze eten kwamen brengen of koffie, maar ik had er weinig aan als ik over mn problemen wilde praten. Maar t meest nog haatte ik de psychiater. Hij vond dat ik t goed deed als professor, dat ik trots moest zijn op wat ik had bereikt en eigenlijk dat de wereld, de mensen en alles goed was. Hij was ongeveer even oud als ik, hij moest ook wel slim zijn, hij had tenslotte medicijnen gestudeerd Wat hij onder de nazis gedaan had wilde ik weten maar ik wist dat hij me voor zou houden, dat hij in t verzet had gezeten en zo mogelijk n tiental schizofrenen heeft geholpen, dus ik klapte dicht, maar hij wist dat ik n zelfmoordpoging had gedaan en de medicijnen werkten niet volgens hem, wat hij al na 6 weken vond overigens en hij verordonneerde electroshocks, ik was er fel tegen en protesteerde zo veel dat ik terug in die isoleer kwam, de volgende dag die shocks kreeg, ik dacht drie weken lang om de dag, ik raakte helemaal verdwaasd, bijna verlamd, en ik wist nog maar een ding hier moet ik uit zien te komen, wegwezen. Dus ik ging weer aan mn facade werken, deed of ik beter was geworden, veinsde wetenschappelijke belangstelling voor zijn vakgebied en werd ontslagen.
Ik heb even nodig gehad om te overdenken of ik niks vergeet, dat ik t goed doe, dat ik dit statement schrijf, wat ik ga doen is n protest tegen de behandeling die psychiatrische patienten moeten ondergaan, tegen elektroshock in het bijzonder, rouw niet om mij, ik ben geen schim meer van wat ik vroeger was, elektroshock maakt mensen tot karikaturen, tot plantjes, voor mij maakt t niet uit, maar ik neem hem mee, ik heb de revolver al gekocht, straks ben ik schuldig aan moord met voorbedachten rade op mn psychiater en in zijn kamertje in de inrichting zal ook ik eindigen.

20-11-03


gepubliceerde brief in het parool maart 1999

uit herinnering, misschien niet helemaal letterlijk

Karel

Vanzelfsprekend heb ik grote bewondering voor Karel van het Reve, als essayist, ontmaskeraar van de politiestaat die de USSR was en vooral vanwege zijn atheisme.
Maar hij heeft wel de slechtste acherflap ooit geschreven voor Dostojewski: Boze Geesten.
Echter, Bolkestein, de man die honderdduizenden hartaanvallen produceerde en werkte voor een firma die hartmiddelen produceerde, wil Marx verantwoordelijk stellen voor alle doden van de 20e eeuw, inclusief de doden die Stalin veroorzaakte of niet kon voorkomen.
Ik noem mijzelf pacifistisch orthodox marxist (een dubbelopspraak), maar wat wil je in n tijd waar Hegel al door niemand begrepen wordt of t moest Sartre of Adorno zijn.
Ik droom van een europa van Groenland tot Wladiwostock en als het zou kunnen zou ik Otto Schily stemmen.

W.Maljaars, Amsterdam.

een recensie van mij die verscheen in bulletin van de clientenbond in de geestelijke gezondheidszorg, 1989 nr 4


Een teken van leven

N.a.v. de documentaire over Pieter
Zondagavond 17 september zond de VPRO de documentaire Een teken van leven deel 2 uit: Schizofreen: ik ben de gevangene van mijn eigen hoofd; Omschreven in de VPROgids als: Pieter, 28 jaar, fysiotherapeut, raakte zes jaar geleden in een psychose, kreeg waandenkbeelden en ging hallucineren. Diagnose: schizofrenie. Sindsdien werd hij regelmatig behandeld in psychiatrische ziekenhuizen. Nu woont hij zelfstandig in Delft.
Een film over eenzaamheid als gevolg van een psychische ziekte! Hoewel programmamaker Lex Runderkamp schrijft dat de film over een individu en de gevolgen van het verliezen van vrijheid, ongeacht de oorzaak (schizofrenie) gaat; maakte de film m.i. toch wel erg duidelijk hoe gedwee deze client juist door dure ongrijpbare begrippen in de diagnose werd: Pieter had - begrepen - dat schizofrenie een ziekte zou zijn die over je komt zonder oorzaken in de opvoeding, zonder aanleiding in zijn dagelijks leven. Hij sprak, als ik schizofreen ben, ben ik niet schuldig en zijn mijn ouders niet schuldig.

Omdat men stemmen hoort bij schizofrenie overdreef hij dat. Een taktiek van iemand met een veel te sterk geweten, die nooit durft te kwetsen en daarom gaat liegen.
En het blijft zo simpel: een psychische ziekte is niet biologisch aantoonbaar (d.w.z. je stofwisseling is goed) en -erfelijke faktoren- zijn altijd deel van een maatschappijbeschermende ideologie, d.w.z. alle zwakkeren doen er goed aan deze ideologie te verwerpen.
Bovendien vanuit een ethisch gezichtspunt kan je redeneren: Wat dan nog als het al erfelijk bepaald is, kom je van de regen in de storm, immers een erfelijk gemanipuleerde mens is geen mens!
En wetenschapstheoretisch moet je je afvragen hoe zoiets te bewijzen? Eerder kan je bijv. bewijzen: daar waar de SGP thuis heerst komt bij kinderen 3 x zoveel schizofrenie (voor hun 25e) voor.
Over rechtstreekse overerving tenslotte: kinderen leren van hun ouders, ik bedoel ik ben manisch sinds ik mn ouders verliet en als ik kinderen zou hebben, hoopte ik dat mijn kinderen wat van mijn levensvreugde over zouden nemen!
Pieters moeder was bezorgd en had twijfels of het misschien toch niet aan haar, haar manier van opvoeden had kunnen liggen, zijn vader twijfelde niet: hij wist zeker dat hij nooit wat fout gedaan zou kunnen hebben!!!
En vlak voordat Pieter voor de eerste keer werd opgenomen had hij de spijker nog wel zo op de kop geslagen: Jullie zijn mijn ouders niet. Hij was toen 22.
Ikzelf had toen ik 19 was gezegd: jullie houden niet van mij, en even later tegen mijn moeder: Ik weet niet wat het is hoor, maar als mijn vader zo doorgaat, sla ik hem dood.
Zon gebrek aan liefde wordt gezien als - de ziekte -. Pieter, en ook ik, was -psychotisch -. Zijn psychiater vergeleek de gedachtenwereld van voor de psychose met een mooi bos waar de psychose allemaal stompjes overlaat. De boom: mijn ouders zijn voor mij geen ouders, is dan een - zieke- boom die veel andere -gezonde - bomen (sociaal aanvaardbare ideeen) overwoekert. Inderdaad sommige bomen kunnen zo dicht groeien dat er geen vogeltje meer vliegen kan. Volgens zijn psychiater, Rigo van Meer, (inhoudelijk geciteerd) dat de psychose alleen maar stompjes overlaat, zo erg is deze -ziekte- en tja het bos gaat wel weer groeien, maar zo mooi als het vroeger was, wordt het nooit meer.

Pieter had twee -wanen-: de ene dat zijn gedachtenwereld een open boek voor een willekeurige waarnemer zou zijn; de andere dat hij geen kontakt met mensen kon maken en zichzelf als bedrieger zag als hij toch met iemand praatte of zelfs advies gaf. Deze tweede boom is een gezonde boom, d.w.z. bevat waarheid: de eerste is het absolute tegendeel als gevolg van de angst de consequenties van die waarheid te zien. _Contact maken- betekende voor Pieter niet -een praatje maken- maar - iemand als zijn broekzak kennen- ( en is fundamenteel onmogelijk). Dus hij begreep dat advies aan mensen geven hen bedriegen was en inderdaad was hij (als vrijwel iedereen) daartoe niet in staat: altruisme zonder zelfkennis is hol en doet de ander (op termijn) uitsluitend pijn.
Zon waarheid als een koe niet aandurven levert altijd twijfels op: ik moet gedachten kunnen lezen om advies te kunnen geven. Dit wordt vertaald omdat ik dit niet kan en anderen wel -adviezen- kunnen geven in: iedereen weet wel alles van mij; de paranoia tegenhanger van het megalomane (grootheidswaanzinnige): ik heb iets -heel bijzonders- ontdekt.

De boom -niemand kan ik kennen- is een gezonde boom en verdient een vogelhuisje voor koolmeesjes, de zangvogels met het meeste lef.
Maar om terug te komen op het cynische van de psychi: t zijn stompjes geworden dat bos. Er is maar een reden dat een bos in stompjes verandert: konsekwent de cirkelzaag hanteren. Deze zaag heet: medicijnen. Ook de grond met de wortels en zaden afgraven heet: hersenoperatie.
Een -waanidee- heet: grote gezonde boom aangevreten door parasieten. Zoveel mogelijk van het gekapte hout, het voedsel voor het nieuwe woud wegdragen en verkopen heet:voortzetting van de medicatie. Zonder houthakkersbeleid na het rigoreuze kappen staat er binnen drie seizoenen een fris, jong bos; dat er weer vogeltjes nestjes in bouwen duurt langer, maar een zonnebloem zou er tussen kunnen groeien. De winterkoning komt als laatste terug.

Het is haast geen toeval dat deze psychiater, Rigo van Meer de cirkelzaag -psychose- noemt,. Dit getuigt van een schuld-van-de-medicijnen-wassen strategie.
Zoals hij schrijft in -Leven met schizofrenie- Een handleiding voor familie, vrienden en andere betrokkenen, (1987, pag 105) dat -een achteruitgang van het geheugen of de intelligentie.... (kan) optreden door het langdurig gebruik van antipsychotica is nooit gebleken-. Ten eerste bedoelt hij - is nooit onderzocht-, maar veel erger: de parasieten zijn twijfels, dwz. gewetensfuncties en dus deel van het geheugen; om desondanks (weer) te kunnen slapen moet de medicijn dus minstens je geweten uitschakelen. Wel degelijk wordt het gehele geheugen aangepakt: onder medicijnen reageer je onvoorwaardelijk op de kleinste verandering in je omgeving en verlies je telkens opnieuw de kluts.
Als je bijvoorbeeld midden in een boeiend gesprek opkijkt omdat er een wolk voor de zon schuift, is niet eens meer je instinkt aanwezig. Ik weet dan meestal niet eens meer waar dat gesprek over ging en dit overkomt me nooit vlak voor dat ik opgenomen word, maar daarna. Dit is dus geen deel van mijn manie maar gevolg van medicijnen.

De documentaire eindigde hoopvol: Pieter had heimwee naar zn oude intensief beleefde gevoelenns, zowel vreugde als verdriet, hij wilde weer kunnen huilen. In elk geval moet hij daarvoor zijn medicijnen afbouwen (voorzichtig, want zn gevoelens zijn gevaarlijk - hij dacht aan zelfmoord-); maar veel sneller dan psychis voorschrijven; omdat zij in overheidsdienst werken moeten zij zien hoe zij geld kunnen besparen, dwz. hoe opnames te voorkomen, dus hoe risicos (is gevoelens van de patient) te vermijden: medicijnen kosten relatief niks. Dan komen zijn gevoelens weer boven.
Je moet daar op voorbereid zijn, als je niet in slaap komt dan 1 tot 2 uur piekeren niet het anti-psychoticum wederom slikken, maar 1 of 2 nachtjes op een slaapmiddel slapen. Mijn ervaring leert mij dat de 2e en 3e dag na minderen met impromen de gevoelsrijkste zijn, de 4e dag kom ik weer zonder slaapmiddel uit, de volgende week kan ik weer iets minderen met datzelfde broomperidol.

Als Pieter bij t afbouwen geen periode van haat jegens de wereld krijgt, zal er nog een opname moeten volgen om ooit tevreden met zn leven te kunnen zijn.
Succes Pieter!


Logboek
I
Vandaag, 3 februari 2004 schrijf ik voor het eerst in mn logboek, het is n soort dagboek maar dan voor op mn website. Ik vertel hier af en toe hoe het met me gaat.
Ik ben nu 2 jaar en 7 maanden buiten de inrichting. In mn leven was ik ongeveer 30 keer opgenomen, meestal ongeveer drie weken. Wel bijna altijd ook met n paar dagen isoleer. Maar dat ik langer dan 2 jaar en 5 maanden buiten de inrichting was, was al n rekord sinds 1985. Toen was ik voor t eerst opgenomen.
alleen de laatste keer ben ik niet afgekickt van de medicijnen, ik denk toch achteraf dat medicijnen, antipsychotica, werken tegen stemmen horen, al duurde dat ongeveer vijf maanden. Nu slik ik n onderhousdosering van 1 medicijn, of naja slikken, n depot vind ik veel handiger, dat is n spuitje dat drie weken werkt, maar ik neem slechts een medicijn, en niet ook nog n stemmingsstabilisator, zoals de meeste psychiaters voorstellen.
Toen ik dit allemaal aan Karin Spaink, mn emailvriendin had geschreven, nodigde ze me uit voor n pilsje. Ik in alle wolken, mijn favoriete schrijver!
We spraken af in n rustig cafeetje, ik heb twee vragen aan haar gesteld en het antwoord was positiever dan ik verwacht of gevreesd eigenlijk, had. De rest ging over mij. Over hoe sociale theorie over psychiatrie eruit ziet, ouders zijn niet de enigen die schuldig zijn aan het ontstaan van schizofrenie, leeftijdsgenootjes en (het gebrek aan) kameraadjes spelen een even grote rol. Maar schuld is niet het juiste woord, het is onmacht.
Verder ben ik blij dat Blixa Bargeld, zanger van de Einstuerzende Neubauten, ook zingt over hoe n mens vergeleken kan worden met een radio, het kan niet zo zijn dat ik de som is van de genetische komponenten, net zoals de muziek niet in de transistoren van de radio zit.
En er zit meer in die beeldspraak, als er wat technisch mankeert aan de radio is hij vrijwel altijd dood, doet hij t niet meer, terwijl als hij t doet, kan t zo zijn dat er n stoorzender bij komt; en je kunt het volume regelen, dat lijkt heel veel op mensen.
Karin vroeg of t me in de loop van de tijd moeilijker was gaan vallen, om na n psychose, zeg maar, weer te landen. Dat vond ik n moeilijke vraag, ik werd er n beetje down van , en ik denk dat ik wel n minuut naar niks in t bijznder staarde, langs haar heen, en toen antwoordde: t is anders, kijk vroeger deed ik in n jaar ongeveer een half jaar absoluut niets, dan begon ik wat te doen, dan deed ik wat, dan raakte ik bezeten van mn eigen werk, raakte grotenwaanzinnig en ten slotte paranoia, werd ik opgenomen, drie weken, kickte ik nog eens drie weken van de medicijnen af en begon t jaar overnieuw met n half jaar absoluut niets doen.
t Punt is, t is veranderd later. Vroeger had ik wel wat gedaan, maar was dat n liedje waar ik van dacht dat t n hit zou worden en zo, later met die brief over Bolkestein had ik serieus reden bang te zijn. Ik heb drie keer op radio en tv horen zeggen dat hij de doodstraf voor mij eiste, en misschien heb ik ook wel alles gehallucineerd, maar mn buurman, n heel degelijke, realistische Marokaanse jongen vertelde mij dat hij nog nooit zoveel neonazis had gezien. Hij was niet bang. Hij durfde ze wel aan.
Maar t is natuurlijk wel lang, de laatste keer dat ik opgenomen was, was al tweeeneenhalf jaar later, in de tussentijd was ik ontruimd, woonde ik overal en nergens, pensions zijn verschrikkelijk, echt, verschrikkelijk. En ik deed er toen nog vijf maanden met behoorlijk veel medicijn over om mn stemmen van me af te laten glijden.
Ik rookte als n stoomboot, ik was al anderhalf uur eerder in t cafe gaan zitten om wat te wennen en twee kruidenbitter en n koffie verkeerd genomen.Nu zaten we aan t bier. Een keer ging ik naar buiten om even aan mn pijpje wiet te lurken.
Drie uur hebben we gepraat. Achteraf denk ik dat t wel erg serieus geweest was, en dat er eigenlijk n keer n domme opmerking tussendoor ons eventjes de slappe lach had moeten laten krijgen.
Ik deed de liedjes voor van Nieuw Amsterdams Team (NAT) die hopelijk volgende week hier te downloaden zijn, ik geloof dat Karin dat wel erg mooi vond.
Verder had ik t nog over mn angst voor Paul Witteman, die in n column in de VARAgids geschreven had dat hij op n mooie zondagochtend door t bos wandelde en toen nlijk in nboom vond, wat in die omgeving gebruikelijk was omdat de inrichting net iets verder stond, toen had geschreven dat psychiaters dan daarmee beter mee kon helpen zodat zulke taferelen zich niet afpelen buiten de kliniek en de argeloze wandelaar dat op zn dak krijgt.
Op verzoek noemde Karin dat, en ze bezwoer dat er in Nederland geen een psychiater bestaat die n psychotisch iemand zou euthaniseren. Ze zei dat zelfs twee keer, dat dat dan op vrijwillige basis was. Ik bracht er het voorbeeld van Chabot en die vrouw uit Ruinen tegenin. Dat was n vrouw in principe in n rouwproces. Wel. als gezegd, t was n serieus gesprek.
Ik vertelde nog dat vreemd genoeg een iemand die ik nooit gesproken had de meeste indrukken achterliet bij mij door zijn zelfmoord, de theoreticus van de Clientenbond en Pandora, Luitsen Koetsier, ik had wat stukjes van hem gelezen en hem via het bondsburo benaderd om samen te gaan werken omdat ik wel begreep dat hij nog n tik cynischer leek dan ik. Hij heeft zelfmoord gepleegd toen de nieuwe wet BOPZ, bijzondere opnames psychiatrische ziekenhuizen, de wet die gaat over in bewaring stellen en rechterlijke machtiging en de dwang die psychiaters uit mogen voeren van de inspectie GGZ, precies in werking trad. Hij was volgens mij samen met de schrijver, de jurist van de stichting PVP, de patientenvertrouwenspersonen, Leegemaate ((Legemaate?) de enige die die wet begreep. Dan verlies je dus een kameraad in de strijd, zei Karin.
Het is nu 1 maand geleden, veel meer herinner ik me er niet meer van, wel dat ik van mn favoriete auteur nog 20 euro kreeg om t met n fles wodka te vieren en toen ik tegenwierp dat dat twee flessen wodka waren zei ze dat mag ook.
Ze bracht me thuis in haar autootje, gezellig naast haar in zon bakkie, n mooie afsluiting van n goed gesprek.
Ze had haar lange rode jas weer aan, die haar zo chic staat, en toen ze aankwam had ze me twee keer gefeliciteerd met mn record, ook in die lange rode jas, en o ja ze had de documentaire waarin ik voorkom, n taal met n vreemde van Kees Hin gezien . Misschien is Karin Spaink wel n even grote fan van Wim Maljaars als Wim Maljaars van Karin Spaink? I
ik zou haar graag vaker spreken, maar ze is altijd druk, druk, druk,dus ik verheug me erop dat ze me af en toe schrijft als ik weer eens schrijf enzoverder.


II

Ik ben hartstikke blij met mn computer, die ik van mn moeder gekregen heb en waar ik heel dankbaar voor ben, mn moeder is ook bepaald niet rijk en eigenlijk ben ik wel wat druk. Maar ook opgewonden, ik vind t fantastisch, computers kunnen zoveel tegenwoordig. Ik hoop dat er allerlei mensen door mijn site geinteresseerd raken in mij, ik bedoel in mn teksten en in mn theorien.
Maar eigenlijk moet ik altijd oppassen als ik hyper word en daar lijkt t wel n beetje op. Door n virus was ik van de zomer behoorlijk afgevallen, en ik vind t wel leuk dat mn buikje eraf is, maar nu zijn mn dijen zo mager, vroeger was dat n teken van versnelde spijsvertering en de kortste route naar de isoleercel. Dus ik moet op mn gewicht letten. En ook op mn alcoholgebruik. Een fles wijn op n avond is eigenlijk al te veel, maar zo af en toe drink ik n halve fles wodka, en dan ook wel s allebei.
Verder hou ik t bij blowen. En koffie. Ik ben zwaar tegenstander van harddrugs, om verschillende redenen, ten eerste de effekten van harddrugsmoet je ook kunnen bereiken met softdrugs, harddrugsd zijn eigenlijk chemische rotzooi, en t takelt je zo af, die harddrugs.
Ik hoop verder dat de lezer of lezeres als hij of zij dat kan, n link op zijn, haarwebsite maakt, zodat ik door iedereen gevonden kan worden. Als het goed gaat, komt maandag 9 feb het guestbook of de muziek te downloaden en de 16e de andere.
Wel: zegt t voort, zegt, t voort!

Autobiografie

Ik ben niet geboren maar had n keizersnee in 1961 in Kampen, waar ik nooit gewoond heb. Tot mn zevende in Emmeloord gewoond, vaak ziek geweest en eerste ruzies met mn vader.
We verhuiseden naar Middelburg en anderhalf jaar later naar Axel, waar mn vader, die was opgeklommen van lasser naar leraar wis- en natuurkunde op n lagere technische school, weggepest werd.
Het eerste lied dat ik op de radio hoorde en mooi vond was van Jerry Ickx, Seasons in the sun, n verteling van n Brel nummer, maar dat wist ik toen natuurlijk nog niet. melancholiek nummer dat me deed denken aan de tragische dood van mn opa, de vader van mn moeder, die altijd spelletjes zoals Mens-erger-je-niet met me deed en voor mij eigenlijk de enige in de familie was die ik niet haatte. 1973 verhuizing naar Spijkenisse en vriendschap met de latere journalist en thrillerschrijver Gerhard Hormann. Hij bracht mij in aanraking met Black Sabbath Vol4 en Space Ritual van Hawkwind.
Verder was t boring de sixties en de seventies, totdat, totdat er punk was. Ik werd n fervent konsertbezoeker. Hoogtepunten waren voor mij Wire, Stiff Little Fingers en de Talking Heads tot in 1981 Kollaps van de Einstuerzende Neubauten uitkwam: Wir sind die neuen goldenen Horden, diesmal ohne Dschenghis Khan!!
Intussen studeerde ik wiskunde aan de UvA en was go gaan spelen, toen ik in de zomer van 1982 mn latere vrouw tegen zou komen, die uit Hamburg kwam. In 1980, toen ik 19 was en n maand van mn ouders weg was, raakte ik de eerste keer psychotisch. Allerlei religieuze wanen spookten door mn hoofd en ik denk dat t tot steun was dat ik Jaques Hamelink s afrekening met religie bestudeerd had, Ranonkel.
Wilde in die tijd n band oprichten, vaak waren we met zn tweeen, ik op gitaar, n vriend op bas en we noemden ons Stammheim. Dat woord heb ik n tijdje op allerlei gebouwen gekalkt. Het is n gevangenis en niet de vrolijkste! In die tijd was ik n stuk militanter dan nu. In 1985 raakte ik opnieuw psychotisch en ook opgenomen, de zaak Annette H. speelde toen en dat was in die tijd een heel goede vriendin van mijn vriendin. Ik was ook in de ban van een van de engste films die ik ken, The Fog en dan bedoel ik de film waarin in n troosteloos brits landschap in dichte mist plotseling de geesten van Vikingen opduiken. Enorme reuzen die met een slag de deur openbreken. Ook was ik t r niet mee eens dat mn vriendin haar studie had afgebroken.
In 1988 pleegde J zelfmoord, dat verhaal staat op de Hallelucinations, ik was voor de derde keer opgenomen en mn relatie raakte op de klippen. Ondertussen was zij naar Amsterdam gekomen en bezig met de opleiding B-verpleegkundige en was ik duits gaan studeren, dat alles was voor ons te veel. Duits studeren raadde ik iedereen aan, niemand deed dat en soms had je de professor gewoon in je eentje, af en toe iemand die n stapel van wel n meter geschreven heeft! Tenslotte studeerde ik bij filosofie nog wat over Sigmund Freud.
Ondertussen was ik door mn vriendin in de boekenkast gedoken. Ik begon met de korte verhalen van Maxim Gorki, die me na al die tijd nog steeds vaag bijstaan, fantastisch; Dostojewski, wat er over te zeggen? en Franz Kafka en Elias Canetti. In die tijd schreef ik partijverslagen en recensies in het goblad.
Vaak dacht ik aan zelfmoord en kwam tot niets. Ik weet dat ik depressief ben, maar eigenlijk ben ik kwaad. Op alles. Op iedereen. En dat laat ik niet behandelen. Ik deed n soort van gewone dingen vertellen in therapie bij n psychologiestudente die ook de school voor Psychosynthese en Gestalt deed. Ik denk dat dat me meer geholpen heeft dan alles wat ik in de inrichting meemaakte. Ik denk dat ik Gestalt de beste vorm van therapie vind.
Soms tekende ik en ik maakte eens per jaar een cassette van 90 minuten als Billy Crazyyears and the Power of Paranoia. Raakte dan bezeten, daarna paranoia en opgenomen. In deze tijd had mijn psychotisch gedrag vaak wel wat humoristisch.
In 1989 begon ik voor de Clientenbond te schrijven maar toen Luitsen Koetsier zelfmoord pleegde ben ik daarmee gestopt. Ik was helemaal uit het veld geslagen en kon niks theoretisch over psychiatrie schrijven.
Ook in die tijd verscheen er n brief van mijn hand in Achterwerk van de VPROgidsover dienstweigeren, met n niet zo vaak gehoord argument: als je twijfelt ofje die baan nog wel kunt krijgen als je niet in dienst gaat, moet je je afvragen, of je die baan wel wilt, als geeist wordt dat je in dienst geweest bent, ligt het voor de hand dat kreativiteit en originaliteit niet gevraagd zijn.
In die tijd ook schreef ik mn autobiografie, herinneringen van een schizofreen, wat n heel eenzame indruk maakte als jongetje. Ontdekte Alice Donut en Bolt Thrower, Alice Donut heeft wel de beste singalongsongs, vind ik.
Screef in die tijd vaak woedende brieven aan de Volkskrant, totdat de VARAgids n stukje over de serie Opgenomen in Oegstgeest publiceerde, waarin ik stelde dat voor schizofrene tot manisch-depressieve mensen psychoanalyse niet beschikbaar is omdat die diagnose als contraindicatie wordt gezien. Dit sinds Sigmund Freud, die echter wel de eerste was die ueberhaupt met patienten praatte, alweer iets dat je in die tijd niet vaak hoorde.
Ik meen in 1994 bij de fundraising voor Paul van der Steen allerlei posters rondgestrooid met het Salman Rushdie lied erop, ook voor t eerst op n podium gestaan. Verwijderd door de organisator.
In 1995 Onnodig leed gemaakt, gesproken woord, met de parodie op dr. Finkensieper erop. Met Ouderen Protest Amsterdam (OPA) begonnen.
In 1997 of 1998 werd ik geinterviewd door Kees Hin voor de documentaire Een taal met een vreemde. Ik ben trots op de dingen die ik erin zeg. Ik dacht dat je de video bij de VPRO nog steeds kunt bestellen. Uitgezonden op n paaszondag.
In dezelfde tijd had ik nouderwetse correspondentie met iemand die bij Greenpeace werkte en toen ging t n tijdje zo goed dat ik op een toernooi zo goed speelde dat ik tot derde dan werd gepromoveerd. Dat nivo heb ik tot nu toe niet weer gehaald.
In 1999 was er de brief in het Parool en heb ik mn meest paranoia ervaringen gehad en heel enge hallucinaties gehad, of tenminste ik weet t nog zo net niet of t wel allemaal hallucinaties waren.
Heb me zo gedragen dat ik uit het huis gezet werd waar ik 11 jaar had gewoond, was n tijdje dakloos, maar woon nu zo mooi als ik nog nooit gewoond heb Mn moeder gaf me t geld waar ik n computer van heb gekocht , wat voor haar een rib uit het lijf was, en alles is op t eeste gezicht zo goed als nooit tevoren.
Vaak zit ik op mn bank te kijken naar de meeuwen die op t dak van het huis naast me zitten. Vooral ook vind ik t leuk als daar n kraai of n ekster tussen komt zitten. Die zijn grappig. Ik denk dat ze naar voedsel speuren en ze hoppen dan wat en als ze in de buurt van n meeuw komen vliegt die meeuw weg. En vooral bij zon ekster valt op dat die veel kleiner zijn. Maar grote meeuwen blijven stoicijns zitten. Soms zitten er op de dakrand van ongeveer twaalf meter wel drieentwintig meeuwen op n rijtje. Fladderen af en toe, soms scheren ze met zn allen weg.
04-02-04
PS de ontmoeting met Karin Spaink, in 1994, leidde tot n column van haar, zie het stukje Geschenk over n konsert van Napalm Death. Daar noemt ze me -n meneer- (!)


Logboek

III

Ik vind t heel leuk dat Karin mn site al heeft bekeken en t stukje over t gesprek gelezen heeft. Ze herinnerde me eraan dat we wel gegiecheld hadden. Nu ze zei giechelen, herinner ik me dat ze zat te giechelen, - ze is dan zo charmant.We hadden t over Balkenende en zij zei dat t wel vooroordelen bevestigde, dat figuur, wel ja, dat je niks goeds kunt verwachten van iemand met zon kapsel. Ook wat later toen ik voorgedragen had, en wat ik niet wil verklappen, lachten we nog om de opmerking van Karin, dat ik Balkenende als katholiek behandelde, in mn stukje over zijn normen en waarden.
Ook schoot me nog te binnen dat Karin vertelde over n vriend van haar die n zwartekousenopvoeding had gehad en hoe hij altijd worstelde met dat idee van predestinatie. Je kunt het nooit goed doen, een katholiek kan zn zonden afkopen, n hervormde kan bidden, een gereformeerde is voorbestemd, niks doet hij of zij. Ik zei dat ik in mijn eerste psychose gedacht had dat god en vrije wil niet samen konden bestaan, in elk geval geen almachtige, alwetende god, dat is niet te combineren met vrije wil.

IV

Ik luister de hele tijd naar de opnamesessies van de einsturzende Neubauten, ze zijn gratis te beluisteren op neubauten.org. Er is weer n nieuwe fase ingegaan, op weg naar de revolutie, of beter, op de weg van de revolutie, want de revolutie is begonnen, dat zong Colin Newman van Wire in de jaren tachtig al.
Een goede vriend van me vond die uitspraak niet origineel, het was al zo vaak gezegd. Maar ja wierp ik tegen, als je er van maakt: de revolutie van de vijfde stand is begonnen, dan ben je aktueel. De vijfde stand, de stand van de buitengeslotenen,
Het konsert is over 7 weken, ik hoop maar dat ik niet al te psychotisch word, dat is me in t verleden twee keer gebeurd, in de jaren 90, ik verheug me maandenlang op Blixa en Co. en op de dag zelf zit ik in de isoleer. Gelukkig had ik ze de vorige keer in Paradiso wel gezien. Mooiste konsert ooit.
Benieuwd of er ook nu weer, zoals op elke plaat , een lied bedoeld om het revolutionaire vuur brandend te houden, op staat.

V

Graag zou ik tips ontvangen. Eigenlijk wil ik veganistisch eten maar ik krijg t niet voor elkaar, t is veel duurder, in bijvoorbeeld vegetarische burgers zit ei. En koffie met melk is de helft goedkoper dan met sojamelk (en eerlijk gezegd, ook lekkerder).
Ik ben goed in tjaptjoy maken. Het recept is eigenlijk simpel, snijd wat groenten fijn, waaronder kool, tauge, prei uien, liefst ook bosui, paprika of champignon of zo,..., bak na elkaar de verschillende groenten op hoog vuur, kort, de witte kool bijv 5 min, de paprika twee minuten, doe er elke keer wat peper en zout op, doe ze in n andere pan, doe er wat gember bij, vergeet niet de knoflook natuurlijk, en wat zoete sojasaus. Laat nog even warm worden en maak naar keus af met n half glas droge witte wijn, of als je je dat kunt permitteren, sake.
Een ander simpel recept is hutspot van linzen. Kook wat water, gooi daar rode linzen in, laat ongeveer 5 min koken, smijt er uien en wortelen door, laat nog ong 10 a 15 min sudderen. Mijn ervaring is dat knoflook en linzen niet goed samengaan. Er hoort veel cayennepeper en witte peper door.
Het simpelst is nog wel n recept voor deense vla. Neem n pak bessensap, verwarm dat, doe er rozijnen en noten of muesli door, als t kookt n beetje maizena, laat koken tot het gebonden is, 2 minuten of zo. Zowel warm als koud lekker. n Beetje zout is de truc. Zonder zout is t flauw, met teveel zout is t niet lekker. Tussendoor proeven dus! Als het mislukt kun je je troosten met het duitse spreekwoord: ist die Suppe versalzen, ist der Koch verliebt.
Dus ik zou t op prijs stellen als je simpele en goedkope veganistische recepten opstuurt. Ik denk dat als je dat niet erg vindt, ik er n speciaal rubriekje aan wijd en dan ook jouw recept erin opneem.

O nog een recept: champignonsnert. Fruit flink wat knoflook en wat ui, doe er wat grof gesneden champignons door wacht twee minuten terwijl dat bakt, voeg sojasaus toe, zoete en veel, laaat even pruttelen, voeg een blikje erwtjes toe, eerst uit laten druipen, doe er een flinke eetlepel sambal bij of als je niet van pittig houdt n theelepel. Breng aan de kook en klaar!

Go

Go is het mooiste en leukste spel dat ik ken. Ik ben er behoorlijk fanatiek in en speel het nu meer dan twintig jaar.
In het tijdschrift van de gobond heb ik wel eens geschreven dat go mij van de heroine afgehouden heeft. Dat is denk ik niet eens overdreven, als je veel denkt zoals ik, wil je er iets mee.
Go speel je op n bord van 19 bij 19 lijnen, dat zijn 361 kruispunten. Om de beurt zetten zwart en wit n steen op n kruispunt. Degene die de meeste stenen op het bord zet, wint, maar wat het dubbel zo leuk maakt is dat je stenen van je tegenstander kunt vangen. Als je n steen midden op het bord zet, komen er vier lijnjes onderuit en die gaan naar vier kruispunten. Als je tegenstander die kruispunten alle vier bezet verdwijnt die steen van het bord. Je kunt dat voorkomen, op een leeg bord, door als je tegenstander drie van die vier kruispunten bezet heeft, zelf op het vierde kruispunt te spelen. Dan maak je n ketting van twee stenen en die kan ook wel weer gevangen worden maar dan moet je tegenstander weer drie keer zon aangrenzend kruispunt bezetten. Er bestaat ook nog de regel dat de stand op het gehele bord geen twee keer mag voorkomen. De regels voor t tellen zijn in de verschillende oosterse landen verschillend, maar veel verschil maakt het nietHet wordt al 4000 jaar gespeeld en er bestaan ook goscholen en goprofessionals. Je kunt meer informastie krijgen bij de gobond: gobond.nl. Er is ongeveer twee keer per maand een toernooi in Nederland, waar spelers van elke sterkte kunnen spelen. Veel plezier!

Logboek

Wat ik eerst eigenlijk maar zozo vond, maar wat ik steeds meer ben gaan waarderen is, dat ik op n liveopname voorkom en wel die van Crass. Ik ben daar de jongen bvan17 die bij elk nummer op t eind als de zanger, Steve Ignorant, al gestopt is, schreeuwt: Fight war, not war! Fight war, not war! een nummer van hun en al gespeeld dan. Maar dat hoorde ik pas in 1997 terwijl die opnames uit 1979 zijn. Ik was verbaasd toen n vriend zei dat dat zn favoriete platen aller tijden waren en dat hij graag dat kleine jongetje was geweest. In die tijd vond ik ze goed, maar mn aandacht verschoof naar Abwaerts, en als ik iemand hoorde zeggen waarom ben je niet Crass trouw gebleven, draaide ik Beirut, Holiday Inn, n tekst over de horror van oorlog en recht aggressiv gespielt.
Er is n tijd geweest dat ik zei dat Abwarts mn favoriete band was en ik was trots op mn t-shirt met de hoes van Roboter in der Nacht, maar omdat dat zon agressief t-shirt was, wast Inflammable Material t-shirt van Stiff Little Fingers mn favoriet. Later droeg ik Alice Donut of Bolt Thrower Tshirts, Alice Donut als ik naar n metalkonsert ging, Bolt Thrower als ik naar n punkkonsert ging.
een tijdje was er bij mij n leuke kroeg en daar zijn n keer fotos genomen, ook een van mij op de rug gezien met rood henna geverfd haar en dat Bolt Thrower tshirt en de barkeeper zei dat je daaruit mij wel kon herkennen. Ook toen ik prijs won bij n gotoernooi georganiseerd door de Japanse ambassade, droeg ik n Bolt Thrower tshirt. Dus ik denk dat hun populariteit daar aan mij te danken was, zon officiele foto die rondgaat en de prijswinnaar met n beker in dat t-shirt!! Ik hoorde de zanger, Karl Willett zeggen dat hij en de band opgegroeid waren met Crass, nu ik ook hun latere werk ken ben ook ik het meer gaan waarderen, wat n energie, wat n teksten!

Logboek

VIII

Waar ik mij aan erger is dat de honing zo duur is. Vroeger kocht ik n grote pot voor 9 gulden, nu is n half potje al 3 euro 75, en dat is dan de goedkoopste; tot mn verbazing is t bij de natuurvoedingswinkel goedkoper dan in de supermarkt.
Ik hoorde dat alle, alle zangers die serieus met hun stem bezig zijn, honing in de thee drinken. Ik merk het ook, nu ik dat e paar weken doe, ook met citroen erdoor. t Is toch fantastisch spul. al is het eigenlijk niet echt veganistisch. Maar ja, bloempollen is ook weer zo wat.
Ik ken ook de regel van Lou Reed uit Positive drinking, some people ruin their drinks with ice, dat is wel waar, als je n borrel neemt en je doet er wat ijsblokjes in, wordt die borrel zo waterig. Af en toe koop ik n fles wodka, als er n reden is iets te vieren, maar dat doe ik wel steeds vaker. Nieuw is dat ik soms kruidenbitter drink, vreemde friese gewoonte, maar die kruiden werken wel tegen het gevoel in je keel, dat je hebt als je grieperig bent. sZomers drink ik af en toe ouzo, met veel water, fris. Voor de rest drink ik meestal wijn, de goedkoopste die geen koppijnwijn is. Wat ik ook niet leuk vind is dat de meeste wijn niet vegetarisch is.
Ook drink ik veel koffie, ongeveer n pondspak op 3 dagen. Deze keer deed ik r maar nauwelijks 2 dagen mee. Ik zet loeisterke koffie, dat wel, en vaak drink ik er dan n glas spa rood bij.
Ook al heel lang erger ik mij eraan dat vegetarische burgers en zulke produkten een stuk duurder zijn dan vlees. En toch is het beter voor de wereld als je geen vlees eet. Misschien komt er n partij op t idee om vlees maar eens flink te belasten, en vis ook.

IX

Nog n stukje verleden. Het zal ongeveer 1981 geweest zijn dat The Fall in Amsterdam optrad. Een huiveringwekkend nummer is Av found Bormann, over n generaal uit Hitler-Duitsland. Ik was gespannen, ik lette op of Mark E. Smith wel die B aant begin goed uitsprak, want anders zou hij Hormann zeggen. En het valt niet mee te zingen en n B goed uit te spreken. Iemand naast mij zag dat ik stond te staren naar de Fallzanger. Ik zei dat ik iemand kende die Hormann heette. Bijna waren zij en wat vrienden op me in gaan slaan. Ik zei vlug dat dat de zoon was van n rabbi. Ik weet eigenlijk niet helemaal zeker of dat niet overdreven was, ik weet echter wel dat Gerhard Hormanns vader godsdienstleraar was. Heb lang gedacht dat ik door dit stomme gedoe, t Gerhard flink moeilijk heb gemaakt, het verscheen als b-kant, ik weet wel zeker, deze opname met mij erdoor. Huiveringwekkend!
In n brief heb ik t veel later, we waren elkaar uit het oog verloren, aan Gerhard verteld. Maar ik heb hem ook op n lelijke manier benaderd in n paranoide psychose. Nu weet ik niet of hij nog wel iets met mij te maken wil hebben of niet.
Hormann heeft fantastisch goede thrillers geschreven, Sporen van angst, waarvan ik de beginpaginas wel eens op n bandje heb gezet, wat hij kent, De plaag, minder realistisch en daarom wat minder naar mijn smaak, hoewel t mij wel beinvloed had in n psychose, Dubbel bedrog, over de serieverkrachter in Utrecht, met alweer de derde onverwachte plot, en altijd steekt het gif in de staart, en Terugslag. Ik dacht al dat hij de nederlandse Stephen King was, maar dat is omdat ik heel weinig thrillerschrijvers ken, maar ik hoorde dat dat het vaakst van hem gezegd wordt, in n interview zegt hij dat hij het overdreven vindt. Het zijn naar mijn idee feministische boeken, er wordt veel verhaald over geweld tegen vrouwen.
Ook schrijft Gerhard Hormann in Aktueel, daar schrijft hij allerlei opruiende en toch ironische stukjes in. Aktueel vind ik feministischer dan de Opzij; ik heb een keer toevallig n Opzij gezien waarin n psychiater vertelde hoeveel last ze van de medicijnen had, ze las niet meer, en die medicijnen toch de hemel in prees, en tegelijk n stukje in de Aktueel over n manischdepressieve vrouw, waar zoveel ellende in stond, dat t geen wonder was dat zij af en toe instortte.
Ook vind ik dat Aktueel bij haar pin-ups de modellen goed aan t woord laat. Zo kun je als vrouw aan de ene kant uitdagend zijn en toch ook wat zeggen tegen n best wel groot publiek. Overigens vind ik t wel leuk als n vrouw (of man) wat exhibitionistisch is ingesteld, ....

X

Ik denk dat als je mn muziek kent, wel weet dat ik religieus ben opgevoed, gelukkig niet streng. Tegenwoordig vind ik t n mooi sprookjesboek, de bijbel. Wel ben ik er tegen dat te pas en te onpas mensen zich beroepen opo de bijbel. In de politiek al helemaal.
Wel, t mooiste verhaal vind ik dat van Jacob en Ezau. De blinde Isaac kreeg n tweeling, Ezau was de eerstgeborene en had als zodanig recht op het grootste deel van de nalatenschap. Op n dag was Ezau wezen jagen, maar hij ving niks. Hij kwam uitgehongerd terug. Jacob had linzen. Hij wilde Ezau er wel wat van geven, maar alleen als Ezau het eerstgeborenerecht aan hem zou geven. Aldus geschiedde. Op zn sterfbed werd Isaac bedrogen door zn zoons toen hij de zegen uitsprak. Dat kon want hij was blind. Ik vind het maar n lage, gemene rotstreek van die Jacob. Sindsdien denk ik dan ook dat met de ware jacob altijd Ezau bedoeld wordt. Misschien zijn er wel aanstaande ouders die hun zoon naar de held van dit verhaal willen noemen, Ezau?

Theorie

Ik zeg altijd dat alles dat erfelijk bepaald is, botten en hormonen zijn. Hoe weinig invloed genen hebben wordt volgens mij het duidelijkst in n dierenexperiment. Onderzoekers hadden katten bij de geboorte in n omgeving met uitsluitend horizontale lijnen geplaatst, n andere groep met verticale lijnen. Het bleek dat die groepen allebei in n gewone omgeving zich niet konden orienteren en overal tegenop liepen. Zo zie je maar dat zelfs bij zoiets fysieks als kijken, de omgeving n heel grote rol speelt.
Bij de meeste genetische onderzoeken ben ik er tegen dat er bij de geboorte wordt begonnen. Al als embryo heb je te maken met je omgeving. Zo lijkt het of schizofrenie vaak te verklaren valt door een griepinfectie van de moeder in de vierde of vijfde maand van de zwangerschap. Vooral de cijfers over tweelingen die in verschillende milieus opgroeiden, wantrouw ik. n Tweeling is denk ik heel anders dan n eenling. Het maakt wel degelijk verschil in de baarmoeder en ik geloof dan ook niet dat erfelijke komponenten belangrijk zijn voor psychiatrische ziektebeelden. Ook de moord op en sterilisatie van honderdduizenden psychiatrische patienten tijdens de nazis, kon niet voorkomen dat t aantal psychiatrische patienten alleen maar is toegenomen. Altijd lijkt het op de kip en het ei. Ook als je weet dat er stofwisselingsstoornissen in de hersenen bestaan, is het maar de vraag wat oorzaak en wat gevolg is.
Het mooiste voorbeeld van hoe wetenschap ook nuttig kan zijn is wel t volgende. Er werd onderzocht waarom mannen vaker pluisjes in hun navel hebben dan vrouwen. En wat bleek, denk je? Dat mannen vaker pluisjes in hun navel hebben dan vrouwen komt omdat mannen vaker dan vrouwen daar behaard zijn. Sterk staaltje wetenschap, niet?
In Robert Musil Nachlasz zu lebzeiten las ik n stukje waarin de schrijver zo overtuigend mogelijk schrijft dat paarden kunnen lachen. Hij had dat gehoord van n paardenknecht. Die vertelde dat paarden lachen als ze op de juiste manier geborsteld worden. Het leek of hij en met hem de schrijver, erg treurig werden dat de meeste mensen dit niet weten. Dat paarden bijna nooit lachen. En hoe ze verder behandeld worden.
Ook zag ik n keer n documentaire op tv over chimpansees. Ze hadden bedorven fruit gevonden. Er zat alkohol in. De apen aten ervan. Werden dronken. Vielen om. Stonden op. Sloegen op hun knieen en vielen dan weer om, stonden op, sloegen op hun knieen van het lachen, enzoverder. Prachtige beelden.
Ik heb wel eens horen zeggen dat toekomstige mensen van onze tijdgenoten en ons zullen zeggen dat jullie zoveel oorlogen hebben gevoerd is tot daar aan toe, maar waarom lieten jullie het nijlpaard uitsterven??! En de neushoorn??!
Soms bekruipt me wel eens het gevoel dat ik meer medelijden heb met dieren, ik vind het schokkend dat de berggorillas op t punt staan uit te sterven. En chimpansees.

XI

Een beetje griezelig aan mij vind ik dat toen ik n keer n documentaire over neonazis in de VS op de BBC zag, konstant in lachbuien uitbrak, toen ik de woordvoerder van de White Power hoorde. Het was n furieuze toespraak. Over volksverhuizingen en rassenscheiding zoals dat volgens hem door god bedoeld was, negers naar t zuiden en Mexico, eskimos naar Canada en Openbaringen. Ik kwam bijna niet meer bij. Maar hij meende het. Het was n grote groep engerds die hem aanmoedigde. Ik vond t de beste stand-up comedian, die ik kende. Maar ik krijg er de rillingen van,....

XII

Op psychiatrieplein.nl las ik dat bij n multiloogbijeenkomst, n bijeenkomst waar psychiatrische patienten, betrokkenen en hulpverleners allemaal hun zegje kunnen doen, las ik dat er n hulpverlener had gesproken in de trant van ja, aanpassing, als ik langs n groepje psychiatrische patienten loop die koffie zitten te drinken, word ik altijd luidkeels en uitbundig uitgenodigd erbij te komen zitten en ook n bakje koffie te drinken. Het zou mooi zijn als gewone mensen zich daaraan aan gingen passen. Schattig he?
Op dezelfde site of een die je ook via de clientenbond.nl kunt bereiken, las ik dat nicotine op de dopaminespiegel werkt en dat dopamine de stof is waar iets mis mee is als je psychotisch bent. Het lijkt erop dat roken dat effekt vermindert en dat veel psychiatrische patientern, het schijnt dat van de schizofrenen 80 procent rookt, nicotine als medicijn gebruiken.
Ook was er nieuws over psychoses en wietgebruik. Ik begreep dat er veel ophef over niets is geweest en dat niet vast staatof softdrugs psychoses in de hand werken.Zelf denk ik dat als je problemen hebt, je psychoses krijgt en dat als je problemen hebt, dat je meer gaat blowen. Dan hangt psychoses krijgen wel samen met wietgebruik, maar dat isdan vanwege de gemeenschappelijke oorzaak, problemen.

Theorie

II

In n interview met Wim de Bie las ik dat zijn favoriete boek Masse und Macht is (vooral niet de nederlandse vertaling lezen, die is verschrikkelijk). Ook ik vind dat n heel bijzonder boek. Er staat ook n theorie in over het verschijnsel schizofrenie. Het begint ermee dat elk bevel, en een bevel is is oorspronkelijk alleen n bevel als je de doodstraf krijgt als je t niet opvolgt, elk bevel dat iemand uitvoert, laat n stekel bij hem of haar achter. Het is nu verder zo dat je je stekels tijdelijk kwijt kunt raken als je je in n massa begeeft. De schizofreen ,die van alle mensen t meest gebukt gaatonder zulke stekels, is eigenlijk in n massa. Dat valt niet op, want die massa is er niet, hij, zij is n stukje losgeslagen massa.
Ook merkt Elias Canetti op dat schizofrenen de meest eenzame mensen zijn. Dat is het duidelijkst in hun wanen of hallucinaties. Volgens hem is dat zo weinig beschreven omdat dat zo op de voorgrond staat, zo overduidelijk is, dat iedereen het daarom vergeten heeft.
Overigens hou ik er de theorie op na dat iedereen een soort Multiple Personality Complex heeft. In elke situatie reageer je anders. Bij elke persoon gedraag je je anders. Dat zijn allemaal verschillende persoonlijkheden binnen jezelf. Het schijnt ook dat er veel meer mensen stemmen horen dan er schizofreen zijn en ik vind het opmerkelijk dat in allerlei culturen, mensen die stemmen horen, in heel hoog aanzien staan, vaak priester, priesteres zijn.
Tot n paar jaar geleden zei ik ook dat Canettis Masse und Macht mn favoriete boek was, ongeveer honderd jaar antropologisch onderzoek en van al die feiten de meest in het oogspringende. Maar nu vind ik Klim Samgin van Maxim Gorki het mooiste boek. Er bestaan vier delen van, bij mijn weten is alleen het eerste deel in t nederlands vertaald. Het verhaalt van n jongen die opgroeit vanaf 1870 en beschrijft wel tweehonderd mensen, eerst een alinea over hun uiterlijk en wat ze doen, en dan in n paar zinnen de kern van hun betoog. Hij beschrijft veel samenkomsten van revolutiegezinden, maar ook grote gebeurtenissen. Prachtig boek, 2000 paginas, 40 jaar russische geschiedenis. Wel, sommige personen komen het hele boek steeds weer terug, toen ik ze allemaal door elkaar haalde, ben ik halverwege overnieuw begonnen. t Was nog steeds even mooi!

Logboek

XIII

Het boek dat Shania Twain, I never saw a boy carrying a mirror in his pockets, niet gelezen heeft is Deutschstunde van Siegfried Lenz. Net als Oskar in Der Blechtrommel van Guenther Grass zit de hoofdpersoon in n isoleercel en heeft dus de tijd zn verhaal op te schrijven. Sommige critici namen t Lenz kwalijk dat hij n soort plagiaat gepleegd had. Maar ik niet, Deutschstunde is subtieler, duisterder ook op een of andere manier, en dat spiegeltje is zo geniaal, het gaat natuurlijk allebei wel over hetzelfde, hoe n kleine jongen opgroeit in naziduitsland. t Zijn allebei prachtige boeken. Soms denk ik dat Oskar uit de Blechtrommel schizofreen is en dat het besluit toen hij twee jaar was, niet verder te groeien om niet op al die verschrikkelijke grote mensen te lijken, precies het besluit is, dat n schizofreen ook op zijn, haar tweede neemt. Bovendien denk ik dat dat aan de late kant is en dat autisten dat besluit al op hun eerste nemen. Slim, slimmer, slimst. Grote mensen zijn ook verschrikkelijk, autisten zien dat ongelofelijk snel in, schizofrenen behoorlijk snel, anderen, naja anderen, jij bent toch ook wel schizofreen in die zin dat je denkt het leven is mooi maar eigenlijk is alles verschrikkelijk, vooral wat mensen andere mensen aandoen?

XIV

Ik zie er misschien wel uit als een hardrockfan met mn lange haar en mn legging, maar dat ben ik niet, meestal als ik dat hoor, zeg ik dat ik n metalhead ben. Dat is slechts half waar, eigenlijk ben ik n vleermuis, Grufti zoals ze dat in t duits zo mooi zeggen, dus een van de doomdenkers. Vroeger had men t af en toe over de generatie niks. Maar die heeft nooit bestaan, doom is niet niets. Wij zijn de doomgeneratie. Ik heb er wel eens een stukje over geschreven dat de generatie na deze de aidsgeneratie is en dat ik daar niets van begrijp. Er is zoveel veranderd na de flowerpower, de seksuele revolutie, die nooit had mogen plaatsvinden, en de uitbraak van aids, de wetenschap dat liefde dodelijk kan zijn.

XV

Aan het stukje uit 1989 kun je duidelijk zien dat ik nog jong was, denk ik. Ik denk dat ik mn schrijfstijl ontwikkeld heb door bij mijn studie samenvattingen te maken en doordat ik n tijdje n realistisch boek heb proberen te vertalen van t duits naar t nederlands: Wolf unter Woelfen van Hans Fallada, Ooit hoorde ik de recentelijk over leden hoofdredakteur van der Spiegel, Rudolf Augsburg beweren dat Fallada nongevaarlijk schrijver was, daar ben ik t niet mee eens. Volgens mij betekent een zeer realistische roman over arme mensen wel degelijk veel voor veel mensen die het hart op de juiste plaats hebben, links.
Ik heb laatst n stukje gemaild naar Groenlinks over integratie. Ik vind dat maar niks, al dat gezwam over integratie. Ik vind dat dat n keus hoort te zijn, dat mensen individuen zijn en dat ze zelf moeten beslissen inhoeverre ze deel van de maatschappij willen zijn. Of wat maatschappij dan ook mag zijn. Het is ook zo denigrerend. De standaard aanpraten.
Bij immigranten denk ik vaak dat niemand aan iemand anders hoort te vertellen welke normen en waarden hij of zij er op na moet houden. Klaus Mann was politiek vluchteling en hij schreef in nkrant voor andere vluchtelingen. Zo iemand ga je toch ook niet zeggen dat hij wat ander, namelijk integreren moet gaan doen??! Ik had gehoopt dat r n berichtje teruggestuurd zou worden, maar dat is nog niet gebeurd. Ook denk ik dat wat Adorno schrijft in het hoofdstuk dat je aan kunt klikken op mn homepage, precies is, waarom je je bedenkingen kunt hebben bij al dat geintegreer.

05-02-04

Beroemd!

In mn studententijd haatte ik de amerikaanse touristen die in de mensa kwamen waar ook de goclub zat, ze deden in 3 weken Europa, 2 dagen Amsterdam, 1 dag Brussel, 3 dagen Rome enzovoorts. Misschien was ik wel gewoon jaloers dat zij t geld daarvoor hadden. Ik dacht toendat ze er niets wijzer van zouden worden. In die tijd, als ik in gesprek kwam met n eigenlijk best wel leuk meisje antwoordde ik op de vraag of ik wel s naar de States wilde komen, dat ik liever naar Moskou ging. Ronde gebouwen! Dan zag je ze de hele avond niet meer terug.
Op n ochtend toen ik niets wist te beginnen was ik ook in H88, die mensa, en sprak met n zekere Sheryl Crow, het zal ongeveer 1981 geweest zijn. Veel later werd ze beroemd met n liedje over mij, that i was plain ugly, lucifers zo ver mogelijk af liet branden, de etiketten van de pilsflesjes scheurde, dat ik Wim heette, maar dat dat kort was voor William, of Billy, dat ik wel wat fun in mn leven wilde, net als iedereen, en weet je, alleen ik wist wat ze bedoelde met n gigantic carwash, namelijk n flinke regenbui. Zij zei dat dit alles haar deed denken aan Sunset Boulevard. Ze zingt dat ik nog nooit n day of fun in my whole life gehad zou hebben. Ik had er een gehad. Op n Hiroshimaherdenkingsfestival, op mn verjaardag, op tv, trad ook Abweaerts op!
Later heb ik verschillende gelukkige dagen gehad met de vriendin die nu mn exvrouw is. Met ouzo en Laurie Anderson op de achtergrond. Kaarslicht. En zij.

XVI

In n interview voor de radio hoorde ik Maarten Biesheuvel. Ik begreep dat hij af en toe zo depressief of in de war of allebei was dat hij wel vier zelfmoordpogingen had gedaan. En altijd als ik hem zie denk ik wat n grappig vrolijk mannetje!! Maar hij is eigenlijk wel vaak bloedserieus. Ik denk dat hij de diagnose manisch-depressief heeft. Vreemd genoeg zei Eva, zijn vrouw en grootste fan, dat lithium heel slecht werkte bij hem, dat hij daar bijzonder veel door afvlakte. Terwijl ik tot nu toe gehoord had dat t t middel met de minste merkbare gevolgen was. Maar slecht voor je nieren en je moet op je zoutbalans denken en niet plotseling veel gaan sporten, en bij mij werkte het niet of niet genoeg. Eva en Maarten ook, was blij dat hij nu n ander medicijn had, ik geloof risperdal, maar dat weet ik niet meer zeker. Hij vertelde ook over zn broer, die net gestorven was: Ja die heeft zijn leven lang in n inrichting gezeten. Maar hij wist wel wie ik was en wat ik had gedaan. Altijd als ik op bezoek kwam verkondigde hij luid: en hier is mijn beroemde broer, Maarten Biesheuvel!!!

XVII

Vaak keek ik naar het literatuurprogramma van Marcel Reich Ranicki, ik kan hem n beetje nadoen, misschien lijkt mijn stem ook wel n beetje op die van hem: Ja diese Postmoderne, die meienen es gibt so viele Welten dasz man eine Welt nicht mehr schildern kann aber ich weisz nicht ich mag so gerne ein Roman worin eine ganze Welt geschildert wird so wie der Blechtrommel von Guenther Grass aber diese Postmoderne die haben zwar recht dasz es viele verschiedenartigen Welten gibt doch was ich so vermisse ist dasz sie nicht so eine ganze Welt versuchen zu schildern wie Gunther Grass in seinem Blechtrommel aber das ist auch genau die Theorie der Postmodernen, dasz eine Welt schildern wie Guenther Grass mit seinem Blechtrommel unmoeglich geworden ist da es so viele Welten gibt, aber vieleicht bin ich altmodisch aber ich mag es so gerne wenn jemand einen Roman schreibt mit einer Ganzen Welt, wie Guenther Grass mit seinem Blechtrommel.
Maar, nu serieus, ik was zeer onder de indruk van de documentaire over zijn leven, met de ontruiming van het ghetto van Warschau, zijn overleven daarvan,..., wel ik denk dat de rol van muziek die Marcel Reich Ranicki daarin beschrijft ook teruggevonden kan worden in de remake van The man who knew too much van Alfred Hitchcock, het lijkt net of deze twee ooggetuigen van de holocaust op dezelfde manier naar de maatschappelijke funktie van muziek kijken.

Theorie

IV

O - ik was vergeten te schrijven dat er na de zelfmoord van Luitsen Koetsier. n boek is verschenen uitgegeven door zijn ouders: Recht op een gaaf leven, waarin veel artikelen van zijn hand staan. het leek of zn ouders niet zo van de sociale theorie hielden, maar verder is t n prachtig boek met veel cynische stukjes van Luitsen. Waaronder een hoofdstuk over zelfmoord als uiting van protest. Zoals t hem verging, jammer genoeg. Af en toe ontmoet ik iemand die hem gekend heeft, de laatste keer n patientenvertrouwenspersoon die samen met hem in t antielectroshockcommitee had gezeten. Als je op n zoekmachine Luitsen en Koetsier intikt krijg je er meer informatie over. Het is n boek met veel onderwerpen die met psychiatrie te maken hebben, zoals pesten en oorlogstraumas, en degelijk. Zn vader, die dominee is en voor Groenlinks opkomt voor de armen en verdrukten, schreef ook n mooi nawoord, over Luitsen als Christusfiguur.

Logboek

XVIII

Ik ben vandaag, 5 feb om 4 uur opgestaan, ik drink n pondspak koffie in twee dagen, ik rook n pakje van de zwaarste shag, American Spirit per dag of nog meer, al is het niet meer over mn longen, en ik ben dronken. Maar ja ik ben nu dertien uur op en heb meer dan een fles rode wijn op. Ik heb zin iets te schrijven wat jou stapelgek op mij maakt. Misschien word ik wel wat manisch, maar ik denk dat dat wel meevalt. Vaak kijk ik op n zoekmachine of die mijn site al gevonden heeft, t lijkt me geweldig dat als iemand iets intypt, hij of zij mijn website krijgt, mij mailt, ik hem of haar teugmail, ik zoveel correspondenties krijg dat ik er horendol van word,..., ik verheug me erop,... :) Ik kijk bijna elk half uur of ik mail heb, behalve als ik slaap, dus je kunt misschien wel gewoon wachten tot ik antwoord, is dat niet beter dan chatten?

XIX Vroeger was ik n stijve hark. Ik kon absoluut niet dansenBij n konsert van the Slits viel dat zo op, dat Ari zei, dance, well, he cant dance en ze deed haar armen over elkaar, precies zoals ik daar stond.Nerd. Maar later ben ik door yogaoefeningen leniger geworden en bewust van mn lichaam. Daarna heb ik wat dansexpressie gedaan en dans ik eigenlijk best graag, t is n soort headbangen vanuit de knieen dat ik doe, rondjes draaien. Als ik van jou droom, droom ik dat je ook goed kunt dansen. Behalve dat ik n goed gesprek met je kan voeren. Karin Spaink heeft n stukje geschreven in haar Stokken en stenen hoe goed zij kan dansen, als ze dat tenminste niet verzonnen heeft. Nu, ik denk dat haar handicap ons niet zou hinderen bij t dansen, ze is zo mager, dat ik haar met gemak op kan tillen. Misschien dansen we binnenkort wel, als ze dit leest wil ze misschien wel bewijzen dat ze steeds beter is gaan dansen. Ik zou haar opvangen en dan zouden we allebei vallen en over elkaar heen rollen. Komt dat zien!

Kontaktadvertentie

Vrouwen zijn natuurlijk onbegrijpelijke wezens. Je hebt vrouwen die showen alles maar hebben niets en je hebt vrouwen die hebben alles maar die showen niets. Waarom?
Vrouwen.
Theoretisch gezien vind ik dat ik bi hoor te zijn, maar ik hou van vrouwen. Traditioneel.
En wat ik me afvraagals jij parfum opdoet en je opmaakt voel je je dan meer sexy? Draag je daarom ook zon felle jurk?
Misschien wil ik je dan wel leren kennen. Maar ja, hoe uitdagender de vrouw, hoe minder ik dast durf, je aanspreken. Heb jij dat ook? Ik kleed me vind ik, wel uitdagend. Durf jij daarom niet mij aan te spreken?
Wel, nu je me niet ziet, en ik jou niet, durf je dan wel te mailen, of vind je me eigenlijk maar n griezel?
Als je man bent kun je natuurlijk ook mailen en gewoon niet vertellen dat je n man bent, lijkt me sterk dat ik er dan achter kom.
En natuurlijk is seks lang niet zo belangrijk in n relatie als n goed gesprek. Seks kun je in je eentje hebben, n goed gesprek is n stuk moeilijker.
Vroeger had ik twee keer n kontaktadvertentie gezet, Monster (020,m,34) zoekt prinses die monster wil worden, hou van gothic, Kafka, dans, blind date en corresponderen. Dat leverde een goed kontakt op, met het meisje dat voor Greenpeace werkte, maar tot de blind date is het nooit gekomen. Wel vond ik dat n prachtige briefwisseling en ik denk dat ik trots mag zijn op wat ze nu doet, al is ze eigenlijk n vreemde gebleven.
Wel, ook Karin Spaink vroeg of ik op zoek was naar n vrouw en of ik wel tevreden was terwijl ik geen vriendin heb, ik zei dat ik me er min of meer bij neergelegd had, dat ik geen leuke, felle feministische vrouw tegen zou komen. Eigenlijk zoek ik n soort Miss Piggy, een felle geemancipeerde vrouw en als ze kwaad wordt, als ze kwaad wordt, dan schreeuwt ze aaaaarrrrghh, draait n rondje om haar as en weer terug, aaaarrrgggghh, balt haar vuist, aaaaaarrrrgggghh, en als ze dan weer voor je staat, aaaaaarrrrggghh, berg je dan maar, die vuist, Kaaabbooeemmm!!!!
Ik vind het maar vreemd als ik n leuk meisje hoor zeggen dat ze eigenlijk vindt dat ze veel op The Iron Lady, Margareth Thatcher, lijkt. Met haar handtasje. Dan vergis je je, dan lijk je op Miss Piggy!!
Wel, nu je weet hoe ik fantaseer, kun jij natuurlijk precies beschrijven wat ik leuk vind in jouw mailtje, en je kunt denken dat je chance hebt met mij, dat is dan ook zo,....,misschien ga ik ook wel over je dromen, maar ja, ik ben n psychiatrische patient en mij voorstellen dat ik n serieuze relatie heb, denk ik, is dan met n andere psychiatrische patient, schizofrenen voor schizofrenen door schizofrenen, maar dat gaat natuurlijk niet goed, wel ik heb wel eens een folly a deux (follie a deux?) gehad, dat was lachen!

Logboek

XXI

Behalve op tv en plaat, ben ik ook op de radio geweest, bij Patrick Kicken. Een keer heb ik mn hit voorgedragen: ik ben een radio bliep bliep bliep bliep, vuist in de lucht: ik test mijn antenne! en ik vroeg hem of hij het wilde zingen, hij had gezegd dat ik niet op de radio was, een andere keer over de Einstuerzende Neubauten, over Marlene Dietrich en het Marlene Dietrichplein, ik zei dat ik wilde dat er een standbeeld voor Walter Serner, de uitvinder van dada, boven op de Reichstag zou komen. Zodat je ziet dat dada alle politiek overleeft. Ik wist eerst niet of het op de radio geweest was, maar n verpleegkundige had t gehoord en vertelde dat mij.
Wat veel leuker was, was dat n vriend van me bij n antenne woonde en als hij de stekkertjes van zn hifi verkeerd aansloot zond hij zijn muziek op vrijwel alle frequenties uit. Illegaal! Piraterij! Hij draaide vaak Ouderen Protest Amsterdam (OPA), ik weet niet of er freaks bestaan die daar opnames van hebben gemaakt en die soms luisteren.
Ook verkocht ik bandjes op de markt bij mij in de buurt, van de Wat Lekkers heb ik er zon 400 verkocht. Het duurde altijd erg lang voordat ik n geinteresseerde vond. Maar, misschien heb ik wel veel meer fans dan dat ik me bewust ben.

05-02-04

06-02-04

XXII

Vroeger had ik n kat. Ik ben n kattenliefhebber, maar t was omdat ik muizen had. Ik had haar Looney genoemd, naar The Lunachicks. Het was n slimme kat en de muizen vrat ze met staart en al op. Ik ken iemand die n kat heeft en op n dag dacht wat stinkt het hier toch? en dagenlang niet kon vinden wat het was, uiteindelijk de staart van een muis onder de bank vond. Met Looney had ik daar geen last van. Ook de wietplantjes liet ze staan. Alsof ze wist dat die eerst groot moeten groeien. Ik gaf haar een schaal met grote wietbladeren en daar at ze af en toe van, de topjes hield ik zelf. Het was n kat met n sterke eigen wil, ik had haar uit het asyl gehaald, ze was van straat gehaald en het had even geduurd voor je lief tegen haar kon zijn. Maar nu was het zo dat als je haar even gedachteloos zat te aaien, dat je n klauw kreeg. Je moest wel je best doen wilde je haar behagen. Ze wilde wel vaak weglopen, maar dat is haar nooit gelukt, ze zat wel af en toe in t trappenhuis. Ik was best dol op haar, maar ze is niet oud geworden, toen ze n jaar of 8 was kreeg ze kanker. Bij de dokter voor het spuitje ben ik bij haar gebleven, maar eigenlijk had ik liever niet gezien dat ze nog twee keer snokte voor ze stierf.
Bij het SPDC, de inrichting is dat, het sociaal psychiatrisch dienstencentrum, waren de verpleegkundigen zeer begaan met mij en mn kat. Maar ik begreep dat niet zo goed. Als ik haar niet uit het asyl gehaald had, was ze wellicht veel eerder gestorven en t is geen mens. Ik had ook al iemand van 28 verloren aan kanker. Maar t was wel n leuke kat.

XXIII

Het meest hou ik van Asterix, maar Suske en Wiske vind ik ook leuk. t Zijn zulke briljante grappen. Bijvoorbeeld: komt Lambik bij n ravijn, is er n brug die er gammel uitziet, staat er n bordje bij: maximaal 1 persoon. Volgende plaatje zie je Lambik op die brug, en die brug stort in, Lambik valt in het ravijn. Staat er een gewaarschuwd mens telt voor twee! Of neem deze: Tante Sidonia is jarig, Wiske is vroeg op de verjaardag en ze krijgt alvast n stuk taart van Tante Sidonia. Wiske bekijkt de taart, het lijkt haar wel lekker en ze vraagt of ze twee stukken taart mag. Tante Sidonia zegt: Welzeker! en op het plaatje zie je hoe ze het stuk taart dat Wiske al op haar schoteltje heeft liggen, doormidden snijdt.

Dit weekend wil ik n toernooi gaan spelen. Go dus. Ik wil ook goed spelen, ik heb veel verloren en mn rating staat op 1e dan, schande, eigenlijk speel ik 3e dan.
Ik verheug me erop de verschillende andere gospelers weer te zien. In t westen wordt go gespeeld door weirdos, wel vaak ook intellektuelen. Je moet behoorlijk zoeken voor je go vindt, daarom zijn gospelers zulke weirdos. Pas later werd er af en toe op scholen beginnerscursus gegeven, soms hebben jongere spelers go op school geleerd. Voor hen gaat dit argument niet op. Hoewel dat natuurlijk ook wel weirdos zijn.
Toen ik erg down was, was ik vergeten hoeveel goede vrienden ik tussen de gospelers heb, het zijn ook heel tolerante mensen, ik heb wel eens overlast veroorzaakt tijdens een psychose, maar dat is me niet vaak kwalijk genomen. Natuurlijk vond niemand dat leuk. Van de zomer, op mn verjaardag waren er best veel mensen. Ik ben blij dat ik n aantal vrienden heb. Waar ik goed mee kan praten.

XXIV

Ik blow 24 euro wiet in de week. Voor iemand die altijd blowt is dat niet veel, maar voor iemand die geen geld heeft is dat wel veel. Soms denk ik dat ik n kuur moest doen, niet blowen en niet drinken, maar dan heb ik n kalmeringsmiddel nodig, met mn psychiater heb ik afgesproken dat ik darvoor valium kan krijgen, maar eigenlijk vind ik t wel best zoal t gaat, en ja dat geld, wel op de een of andere manier heb ik nooit geld voor iets extras, maar ik doe precies de dingen die ik leuk vind - ik eet best duur, ik ben fan van die dure supermarkt, waar de wijn echter geen koppijnwijn is en de vegetarische produkten niet genetisch gemanipuleerd.

Theorie

V

Als je aan zelfmoord denkt, is het n fijn gevoel als je je overdosis in huis hebt. Het is vreemd, maar ik denk dat ik juist doordat ik mn overdosis in huis had, geen zelfmoord heb gepleegd. Het kon. Dat was genoeg. Ik kende iemand die me gezegd heeft op mn 16e zelfmoord, je kunt altijd eerst iets anders doen en dan nog steeds zelfmoord plegen.
Soms schaam ik me er voor, ik dacht wel vaak dat t niemand iets kon schelen of ik er was, maar dat was niet zo. Altijd waren er mensen die veel om me gaven. Maar in depressieve buien vergeet je dat. En ook zag ik ze niet vaak, iedereen heeft het druk. De mensen die ik ken draaien vaak 80urige werkweken. Opvallend vaak vind ik t wel sympathiek wat ze doen, of nuttig.
Twee keer heb ik mn overdosis aan iemand gegeven en gezegd dat ik t niet in huis wilde hebben. De eerste keer waren het pijnstillers, die wilde ik voor het geval ik pijn zou hebben, niet weggooien. Ik gaf ze aan n vriendin, die ze ook n tijd voor me heeft bewaard. De tweede keer waren het slaappillen, die heb ik aan een verpleegster gegeven. Ze zei dat dat wel voldoende was, toen ik dat vroeg, wel alkohol erbij natuurlijk, dat wist ik.
tijdenlang heb ik getwijfeld of ik bij X6 wilde komen, n zelfhulpgroep voor (ex)suicidale mensen, ze organiseren bijeenkomsten. Ik denk dat dat wel wat voor mij is. Maar ondanks de vele uitnodigingen ben ik er nooit op in gegaan.
Op n avond zag ik bij Sonja de voorzitter van deze club. Naast hem een oogverblindende schoonheid. Ik weet niet meer waarover dat gesprek ging, precies. Maar wel dat die oogverblindende schoonheid lid was van X6 en de voorzitter, deze twee die dus suicidaal waren, hadden elkaar gevonden, ze gingen binnenkort trouwen. Mooi he?

Op het punt dat je zelfmoord wil plegen, bestaat er niemand anders, heb je van iedereen afscheid genomen, eigenlijk. En meestal had je dat dan niet eens eerlijk gezegd. De keren dat ik er het dichtst bij stond, dacht ik dat n goede vriendin me zou vinden, dat wilde ik niet, dat wilde ik haar niet aandoen. Ik heb wel eens een moeder van 31 met n zoon van 15 gevraagd of ze toen ze zon poging deed, niet had gedacht aan haar zoon. Ze had niet aan haar zoon gedacht. Wel, wat ik wel opvallend vind is dat in Australie onderzoekers hadden geturfd, de suicidecijfers tijdens linkse en tijdens rechtse regeringen in Engeland, de Verenigde Staten en Australie. Ze hadden gevonden dat ten tijde van rechtse regeringen anderhalf keer zo veel zelfmoorden voorkwamen. Mij verbaast dat eigenlijk niets, en de onderzoekers beweerden ook dat n gevoel van solidariteit belangrijk is.

Antigeluid

De meeste mensen denken bij antigeluid an t feit dat geluidsgolven elkaar uit kunnen doven door van de tegenovergestelde kant precies hetzelfde geluid uit te zenden. Maar dat is geen werkbare optie, precies in t midden werkt dat, voor de rest wordt het gewoon twee keer zo hard.
Antigeluid, door een nederlandse kunstenaar waar ik de naam van vergeten ben, ontwikkeld, is geluid dat storende geluiden verbloemt. De maker noemt het geen muziek omdat het computergestuurd is, maar dat is het natuurlijkwel. Het komt erop neer dat als je antigeluid draait op n volume van ongeveer een derde van t volume van t storende geluid, het storende geluid niet meer stoort omdat het zeg maar opgenomen wordt in n soort symfonie.
Ik woon aan n drukke weg, veel autos gelukkig geen tram. Nu ben ik erachter dat de achtergrondmuziek van het golesprogramma Go elementary training & dan level testing van Yu Bin, 9e dan prof, ideaal is als antigeluid. Ik draai het altijd als ik slaap, en mn humeur is er merkbaar door verbeterd. En eigenlijk hoor ik dat verkeer nauwelijks als ik de balkondeur dicht heb. Maar t stoort. En t stoort veel minder, t valt helemaal in het niet als je antigeluid gebruikt.

Vandaag was het toernooi. Altijd als er grote prijzen zijn, is de druk hoger. 45 Minuten bedenktijd ligt mij wel, n half uur zou nog beter zijn, maar de meeste toernooien hebben anderhalf uur bedenktijd per persoon. En, zoals gezegd, maak je me helemaal in paniek, als je eenvoudigweg even nadenkt voor je speelt, dan ga ik hele ongeduldige en agressieve zetten spelen, die een nadeel hebben, namelijk dat ze niet kunnen.
Ook in de eerste partij verloor ik mn geduld al heel vroeg en gaf ik n paar zetten later op. Maar hij speelde ook best sterk, vierde dan. Ook de tweede ronde mocht ik tegen n vierde dan, ik hield het hoofd koel, n teken dat ik niet al te hyper ben en won met wit met 8 1/2 punt. Jaja!. De derde ronde speelde ik tegen een derde dan waar ik jaren geleden drie keer van heb verloren. Ook deze keer verloor ik. De laatste partij had ik nog kans op n goboek, dankzij de sponsors. Mn tegenstander was n eerste dan die al drie partijen gewonnen had. Met drie punten krijg je 50 euro en met vier 100, geplaatst voor de volgende rondes had hij zich al. Het is natuurlijk erg leuk 4 uit 4 maar ik zei voor de partij dat hij dan wel gepromoveerd zou worden, als hij ook van mij won, en dat ik dat niet op mn geweten wilde hebben. Ik won door geduldig spel. En won n goboek. Waardoor ik nog sterker ga worden natuurlijk!

07-02-04

08-02-04

Wel, ik ben kettingroker maar rijd af en toe met de trein, ruim twee uur. Nu mag je daar niet meer roken, al dat gezwam over passief roken! Nu ja, wat ik wilde weten, als je betrapt wordt met roken op de wc, krijg je die boete dan ook, wordt dat door de vingers gezien of moet je dan gewoon mazzel hebben dat de conducteur coulant is?
overigens wil ik uit mn hoofd bijhouden hoeveel mn saldo is, dus wil ik niet pinnen, ik wil best uit de automaat n kaartje kopen, maar de 14 euro heb ik niet vaak klein, en er biljetten invoeren, vertrouw ik niet, is dat niet n argument om de service van het loket gewoon te houden, ns?
Ik hoef het jou waarschijnlijk niet te vertellen, maar ik had wel graag dat je op n politieke partij stemt die tegenstander is van al dat autorijden en het openbaar vervoer wil stimuleren. Ik vind de trein namelijk schandalig duur!

Ik heb n mascotte. ik draag een trolletje van ongeveer twee centimeter op het revers van mn jasje. Het is een naakt mannetje met n dikke buik, n flinke navel, blauw haar tot over zn tenen en hij steekt zn tong uit. Je kent ze wel, zon tien jaar geleden zag je ze overal.
Soms, als ik iemand met n videokamera zie, vraag ik of hij of zij het wil filmen. Dan aai ik hem over zn bolletje en draag ikvoor, ik ben n radio bliep bliep bliep bliep, vuist in de lucht ik test mn antenne of als het n amerikaanse tourist is, i am a radio beep beep beep beep, fist into the air: i test my antenna; en dan van Alice Donut, Rise: the world spins, the world spins, the world spins much too fast, i dont want, i dont want i dont want to be spun off!!! Ik ben op dat idee gekomen toen ik Tom Antona in die clip zag, hij zingt ook terwijl hij zn dummy aankijkt.

08-02-04

Go simultaan?

Ik heb veel tijd, ik wil nieuwe mensen leren kennen, ik speel derde dan en altijd heel snel, en ik vind het n uitdaging simultaan te spelen, wat ik rond 1990 voor t eerst deed.
,Daarom, ik kom bij jou n simultaan geven, maximaal 10 borden voor n retourtje met kortingkaart, twee koffie en drie borrels (na afloop).
Stuur me n mailtje als je geinteresseerd bent, ik heb geen telefoon,...,...,... ik wed dat ik met volledige handicap (gebruikelijk is handicap min twee) nog altijd 50 % zal halen, maar ik zou niet moeilijk doen als iemand minder voorgift wil. Wel vind ik dat er streng volgens de regels gespeeld moet worden, als ik aan je bord verschijn, moet je zetten!
Aanbeveling: op de amsterdamse goclub heb ik het vluggerrecord met 19 uit 20 of 23 uit 25, ik had vijf tournooitjes achter elkaar gewonnen. Ook heb ik de titel Open Toko Ramee Kampioen!

Vandaag voel ik me rustig. ik vond gister een leuke dag en ik raak eraan gewend dat ik nu continu online ben em engeveer om het half uur mn post bekijk. Heb na Karin Spaink nog vier, positieve, reakties ontvangen.
Ben benieuwd of veel mensen op mijn site belanden als zoekmachines hem gevonden hebben! Ik zou willen dat wat je ook intypt, je altijd mijn site krijgt. Dan word ik wereldberoemd! ( en dan gaan we revolutie voeren, dus!)
n Slimme en humoristische vrouw vroeg mij, dus ook als je lieveheersbeestjes intypt, dat je dan jouw site krijgt??! Ja zei ik, ook als je lieve-heers-beestjes intypt.
Ik denk tegenwoordig bij lieveheersbeestje aan de stichting tegen zinloos geweld. Daar heb ik n hekel aan. Ze zijn zo pathetisch, ik ben t r eigenlijk wel mee eens, meestal, maar de theorie klopt niet: zinloos geweld bestaat niet, geweld heeft altijd n doel. Het doel kan van alles zijn, maar om t zinloos te noemen is verschrikkelijk. Het verweart de discussie en ook kriminelen zijn mensen en hen zinloos geweld te verwijten, dat is nogal wat. Ik denk dat als je geweld wil bestrijden, je het moet hebben over doelen en middelen, en dat je net als bij speltheorie, tot de conclucie komt, dat welk doel je ook hebt, met samenwerken bereik je meer.

08-02-04

09-02-04

logboek

Ik ben overtuigd atheist. Ik geloof niet dat er meer is dan wetenschap. Ik noem het geen geloof. Ik zeg dat ik niks geloof en dat ik alleen maar dingen zeker weet. n Mens is eigenlijk n chemische reaktie, zeg maar n langzaam brandend vuur. Ik weet zeker dat er na de dood niets is.
Altijd als ik n religieus persoon tegen kom, kan ik van wat die persoon ook zegt, helemaal niets meer serieus nemen. Daarom noem ik mijzelf antireligieus.
Laatst hoorde ik iemand zeggen dat hij antitheist was, Robert Rehm, vijfde dan en psycholoog. Dat vind ik ook wel mooi. Hij zei je kan niet bewijzen dat god niet bestaat, ik wierp tegen dat dat wel kan. Je hebt t universum, het heelal. Heelal, het woord zegt het al, heelal. Qed. Naja zei hij zelfs als er n god zou bestaan, stel even, hypothetisch,dat god bestaat, dan ben ik tegen hem. Dan ben ik gewoon tegen god, wat hij allemaal op zn kerfstok heeft. Daarom noem ik mij antitheist.

De eerste punks waren kraaien. Kijk ze maar eens lopen. Stapje, kop naar voren, stapje, kop naar achter, dat betekent: IK BEN PUNK!!! IK BEN PUNK!!!

Een stukje toen ik vijf jaar was en probeerde of ik schrijver kon worden:

De apen kunnen lol beleven.

De apen zijn de enigste die zo goed kunnen slingeren en de apen kunnen ook heel goed klimmen in de bomen waar de Jachtluipaarden, Luipaarden, Panters, zwarte Panters niet in kunnen klimmen. Als die dieren komen, klimmen of ze klautteren dan zo hoog als ze kunnen in de hoge bomen. Als ze dan er in kunnen klimmen, klimmen ze op een paar smalle takken mooi onder elkaar, daar de Jachtluipaarden, Luipaarden, Panters, zwarte Panters dan niet op kunnen liggen of erop kunnen springen want dan krakt die tak> Dan gaan de apen lachen.

Als je soms medelijden met boeken hebt, je kunt boeken redden van de verbrandingsdood in de Oudemanhuispoort, kast 15, bij De Gulden Piek, allemaal boeken voor 1 euro, veel uit opruimingen uit universiteitsbibliotheken en nalatenschappen van bibliofielen. Van te voren weet je nooit wat je vindt, altijd andere boeken, open van 4 tot 6.


terug naar het begin van deze pagina: begin
naar het vervolg: vervolg 1
terug naar de hoofdpagina (also for music links):
http://www.geocities.com/uva800196/ of
http://members.chello.nl/w.maljaars/