Nederlands Dagblad - 22 september 2008

Psychiatrische kliniek dicht

ANP

AMSTERDAM - Het Sociaal Psychiatrisch Dienstencentrum (SPDC) Oost in Amsterdam gaat voorlopig dicht. Dat heeft het bestuur van de overkoepelende instelling voor geestelijke gezondheidszorg Arkin maandag bekendgemaakt.

Het besluit volgt op de dood begin deze maand van een 47-jarige schizofrene patiënt. De man stikte in een stuk brood toen hij in een isoleercel zat. Uit een onlangs uitgevoerd onderzoek van de Inspectie voor de Gezondheidszorg bleek al dat de patiëntenzorg in het SPDC Oost onder de maat is. Het personeel is overbelast en de ruimten zijn verwaarloosd.
Het bestuur heeft afgelopen weekeinde de situatie in de kliniek onder de loep genomen. ,,Uit deze risico-inventarisatie is gebleken dat de omstandigheden ernstig te wensen overlaten en niet aan de kwaliteitseisen van Arkin voldoen. De raad van bestuur sluit de kliniek nu om verdere risico’s te voorkomen en om volledig orde op zaken te kunnen stellen.’’ Er vindt een extern onderzoek plaats naar de gang van zaken in de kliniek.
De zeventien patiënten van de gesloten afdeling en de vijftien van de open afdeling van SPDC Oost worden overgeplaatst. Zij gaan naar andere klinieken van Arkin zelf of van collega-instellingen in en buiten Amsterdam. Het verpleegkundig personeel en de medische staf gaan mee zodat de bezetting daar gewaarborgd blijft.
Vrijdag maakte bestuursvoorzitter Jeroen Muller al bekend vijf medewerkers te hebben ontslagen of op non-actief te hebben gezet. Onder hen zijn de directeur zorg en een lid van de raad van bestuur. De kliniek meldde het sterfgeval pas na tien dagen aan de Inspectie voor de Gezondheidszorg. Ook Muller zelf werd pas vorige week ingelicht.

Ypsilon, de club voor familieleden van psychiatrische patiënten, vindt dat de sluiting van het SPDC Oost noodzakelijk is om orde op zaken te stellen. ,,Het is enorm triest dat dit gebeurt, maar niet verbazingwekkend gezien de verhalen die ik van onze mensen in Amsterdam heb gehoord,’’ aldus voorzitter Marja Hasert. Ze hoorde al langer schrijnende verhalen over de kliniek. Vrijwilligers van Ypsilon kregen regelmatig huilende moeders aan de telefoon. ,,Dan ging het niet alleen over de isoleercel, maar over de hele zorg.’’
De problemen werden volgens haar veroorzaakt door een gebrek aan personeel. ,,De eerste vinger gaat vaak naar het personeel, maar ik heb gehoord dat die de benen uit hun lijf liepen.’’
Het is volgens Hasert belangrijk dat patiënten het vertrouwen terugkrijgen in de kliniek. ,,Het is voor hen vaak al moeilijk genoeg om opgenomen te worden.’’ Het overplaatsen van de patiënten kan lastig worden, vermoedt de voorzitter. ,,Het is voor hen sowieso lastig te verkassen, helemaal als ze buiten Amsterdam terechtkomen. Uit de buurt van hun familie.’’